Update #2


Ας μου επιτρέψει ο αγαπητός Διονύσης να αναδημοσιεύσω ένα απόσπασμα από μία παλαιότερη ανάρτησή του, επειδή εκφράζει κι εμένα, απόλυτα...

Τα Χριστούγεννα είναι προδοτικά. Δε κρύβουν τίποτα, αφήνουν τους μόνους πιο μόνους και τους ψεύτικους πιο ψεύτικους από ποτέ.

Διακοπές στη γενέτειρα, λίγοι φίλοι μείναν, μαζί με τις πολλές αναμνήσεις. [Για] το βράδυ της πρωτοχρονιάς δεν κανόνισα τίποτα συγκεκριμένο. Άλλοι αρνούνται να βγουν, ροκάδες γαρ, άλλοι δεν ακούγονται. Αρνούμαι να πάρω τηλέφωνο. Διστάζω... ξεχαστήκαμε, και αν δε με θυμούνται, δεν έχω λόγο να τους θυμηθώ. [...]

Συναντώ γνωστούς απ’ το σχολείο, και όσοι με αναγνωρίζουν, ή δεν κάνουν πως δε με γνωρίζουν ανταλλάσσουμε ευχές, βιαστικά, άψυχα. Κι ας έχουμε τόσα χρόνια να ιδωθούμε, ίσως ακριβώς γι’ αυτό.

1 σχόλια:

Darkly Noon είπε...

"...αυτός ο κόσμος... των ήλιων και του κονιορτού της τύρβης και του απόδειπνου" [Οδ. Ελύτης]

Ωραίος ο Διονύσης -ο οποίος btw. επέστρεψε στα παλιά, αλλά σε νέα μέρη, θύμισε μου να σου πω.

Δημοσίευση σχολίου