Μια "εναλλακτική" άποψη...

...που με βρίσκει αρκετά σύμφωνο.

Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται από το anarkismo.net

Τέρμα στην "εξαρχειοποίηση" του αναρχισμού

Πέθανε με το μεταπολιτευτικό κράτος

Συντροφικά και αλληλέγγυα με τους κατοίκους των Εξαρχείων ενάντια σε κάθε είδους αστυνομοκρατία και φασισμό -
Το μεταπολιτευτικό κράτος πέθανε, το ίδιο και η “εξαρχειοποίηση” του αναρχισμού

Δέν γίνεται νά μήν περάσεις τελικά από τήν μυθοπλασία ή τήν ιδεοληψία, η ουσία είναι νά τήν ξεπεράσεις, μήν γίνει "μόνιμη στέγη" καί σέ διαλύσει. Αργείς, αλλά ο χρόνος, η ανάλυση τής ήττας, τίς κάνει σκόνη! Εμείς είχαμε τόν μύθο τής "πρωτεύουσας" τής αντίστασης στήν εξουσία, η κοινωνία κράτησε αθελά της εκείνον πού εισέπραξε από τό Κράτος καί τά ΜΜΕ πού κατασκεύασαν τά Εξάρχεια σάν ένα "άβατο" καί "κέντρο ανομίας καί τρομοκρατίας".

Θά έλεγα όμως πώς αντανάκλαση τών λαθών μας καί τής ανυπαρξίας οργάνωσης τού αναρχικού χώρου είναι καί η σημερινή εικόνα τής περιοχής τών Εξαρχείων. Διαφορές τού τότε μέ τό τώρα-χωρίς καί η δική μας "γενιά" νά αποφύγει νά γράψει ολέθριες πολιτικές "κληρονομιές" - είναι ποιοτικές καί αντέχουν στήν όποια κακοπροαίρετη σύγκριση καί πολεμική τού τύπου "καί εσείς τότε κάνατε τά ίδια"!

Δέν είναι απόλυτα έτσι ή άν θέλετε είναι καί έτσι αλλά...

Τό μεγαλύτερο λάθος καί αδυναμία είναι πώς αντί νά πολιτικοποιήσουμε τό φαινόμενο τής "άγριας νεολαίας" (πού τσακίζει τό "ράμφος" της στόν τοίχο τών "στόχων τής κυριαρχίας" καί από εκεί στίς φυλακές) φανήκαμε ανεπαρκείς καί ποινικοποιηθήκαμε από ομάδες μέ φασίζουσα καί τραμπούκικη δράση πού μέ τήν δράση τους στήν περιοχή αλλά καί στό κίνημα μέ τά χρόνια, όπου οι αναρχικοί μειοψήφισαν σάν ρεύμα κι αυτό φάνηκε στόν περσινό Δεκέμβρη, απαξιώσανε κάθε πιθανότητα απεύθυνσης καί προσέγγισης στόν ήδη ταλαιπωρημένο καί παραπληροφορημένο από τό Κράτος, κοινωνικό ιστό.

Αυτές οι πρακτικές (τελευταίο "κατόρθωμα" η χιτλερική επιδρομή καί ο εμπρησμός τού εντύπου "Ρεσάλτο" στήν οδό Σολωμού) πού δέν έχουν καμμία σχέση μέ τόν αναρχισμό είναι εξίσου μεγάλη ζημιά καί γιά τά Εξάρχεια προκαλώντας προβλήματα στήν λειτουργία τών επιχειρήσεων αλλά καί στήν κοινωνική διαβίωση τών κατοίκων πού δέν επιθυμούν διαφόρων χρωμάτων "μπράβους" καί "μπάτσους" στό κεφάλι τους!

Ο πολιτικός χουλιγκανισμός είναι εξίσου μεγάλη ζημιά, εμπόδιο καί καρκίνωμα γιά τό σύνολο τού κινήματος καί λειτούργησε καί σέ αυτήν τήν περίσταση σάν χρήσιμο αναλώσιμο εργαλείο γιά τήν νομιμοποίηση τού δόγματος "μηδενικής ανοχής" από τόν υπουργό δημοσίας τάξης καί τούς "αντιεξουσιαστές φίλους" του.
Η μεγαλύτερη "πληγή" όμως πού συνεχίζουμε νά τήν ανοίγουμε είναι πώς αποφεύγουμε νά μάθουμε από αδιέξοδες μεθοδεύσεις τού αγώνα μας. Μία από αυτές ήταν τό ότι αφεθήκαμε ανυποψίαστοι καί ανοργάνωτοι μπροστά στήν Εξαρχειοποίηση καί γκεττοποίηση τού αναρχισμού γύρω από μιά πλατεία πού διευκόλυνε τό Κράτος καί τήν προβοκάτσια του,τήν λάσπη του γιά τούς αναρχικούς, τήν διασπορά τής ηρωϊνης γιά νά μολύνει καί νά ταυτίσει μέ τήν πρέζα κάθε ελεύθερο άνθρωπο πού αρνείται νά "τρυπιέται" μέ τό ναρκωτικό τής εξουσίας!

Τό μεγάλο αυτό πρόβλημα στόν αναρχικό χώρο αλλά καί στά Εξάρχεια θά εξακολουθήσει νά αναπαραγάγει ένα φαύλο κύκλο από προκλητικές επιθέσεις καί σκληρότερες στό μέλλον από τίς μεραρχίες τής εξουσίας όσο συντηρείται ένα κλίμα σιωπής καί ανοχής (εκτός από τήν Αναρχική Αρχειοθήκη καί αυτό τήν τιμά), όσο οι κάθε μορφής συλλογικότητες τού κινήματος δέν παίρνουν θέση απέναντι σέ μιά μηδενιστική καί ισοπεδωτική τάση πού τά προταγματά του περιστρέφονται γύρω από τήν τυφλότητα πού κινεί τόν αυτοσκοπό τής βίας.

Μετά από χρόνια, αποστασιοποιημένα, μακριά από τά μεγάλα ή μικρά λάθη καί πάθη ενός μακροχρόνιου περάσματος καί δράσης από τά Εξάρχεια,θά μπορούσα νά πώ κάτι πολύ απλό,αυτό πού νοιώθω καί αφουγκράζομαι γύρω μου... Η κοινωνία έχει τόσα πολλά προβλήματα από τήν βαρβαρότητα τής καθημερινότητας πού τό τελευταίο πού τήν ενδιαφέρει είναι τί γίνεται στά Εξάρχεια.
Και σέ αυτό έχουμε καί εμείς ευθύνη γιατί προσδιορίσαμε γεωγραφικά,ορίσαμε μιά περιοχή,τόν μικροκοσμό μας σάν αυτοαναφορά ύπαρξης καί δράσης καί μάλιστα αρκετές φορές μέ τρόπο ελιτίστικο, αδιάλλακτο, απαξιωτικό καί εχθρικό απέναντι στήν Κοινωνία. Τά προβλήματα πού προκύπτουν σέ συνοικίες όπως τά Εξάρχεια τό ιδανικό καί τό αμεσοδημοκρατικό είναι νά επιλύονται μεταξύ τών κατοίκων της μέ τόν διάλογο καί τήν πρωτοβουλία υπεράσπισης τών σχέσεων καί τών ισορροπιών από όλους τούς κατοίκους,τούς πολιτικούς χώρους, τά καταστήματα καί τίς συλλογικότητες.

Κάθε άλλο "μέτρο" όπως αυτό τής επίδειξης δύναμης μέ όλες τίς μορφές αστυνομοκρατίας είναι παλαιά, άχρηστη καί άστοχη "συνταγή" από τό αρχείο επιχειρήσεων "αρετής" πού εξυπηρετεί όχι μόνο τό θέαμα αλλά μπορεί νά έχει τραγική κατάληξη μέ σφαίρες καί αίμα όπως έχει δείξει καί στό παρελθόν.
Οι κάτοικοι,οι ενεργοί πολίτες στά Εξάρχεια σέ συνεργασία μέ όλους τούς συντρόφους αναρχικούς καί αντιεξουσιαστές μπορούν πράγματι νά εργασθούν γιά τό συλλογικό καλό τής περιοχής τους καί νά ξεδιπλώσουν τόν μεταξύ τους πολιτισμό αφού στό κέντρο βάλουν όλα όμως τά ζητήματα πού θίγουν τήν ασφάλεια καί τήν αρμονία τής περιοχής. Τών πάνοπλων μπάτσων μέ στολή αλλά καί τών άλλων "χωρίς στολή" πού "μοχθούν" νά φέρουν τούς πρώτους!

Ελπίζω μετά από 20 χρόνια από τώρα νά έχουμε γίνει καλύτεροι σάν άνθρωποι ,νά έχουμε "τινάξει" τά μυαλά μας μέ τόν "δυναμίτη" τής αυτοκριτικής, νά μήν μιλάμε γιά Εξάρχεια,γιά διμοιρίες,κλούβες καί τάγματα εφόδου καί τραμπουκισμούς πού καίνε βιβλιοπωλεία,σπάνε μαγαζιά ή ξυλοκοπούν συντρόφους από αριστερές οργανώσεις αλλά γιά τά Εξάρχεια όπου θά ξανακαθήσουν νά εκφρασθούν όλες οι απόψεις καί οι ιδέες στήν πλατεία χωρίς τήν ανασφάλεια καί τόν φόβο πού σπέρνει ο πολιτικός μας αυτισμός, τό "επαναστατικό μας αλάθητο", τό μίσος καί η έχθρα γιά τόν διπλανό επειδή τολμά νά καταθέτει τό διαφορετικό από εμάς!

Γιά αυτόν τόν Κόσμο χωρίς κανενός είδους τρόμο άλλωστε δέν αγωνισθήκαμε,γίνει δέν γίνει αύριο η επανάσταση...;

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)

μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα